گلوی تشنه

محرم یادآور مصاف نابرابر "حنجر" و "خنجر" است و فریاد زلالی که تمامت عدالت و انسانیت را در خویش جا داد و جاودانه شد ، طی ایام یاد شده با شعر شاعران این مرز و بوم برگ هایی از ادبیات عاشورایی را با هم ورق خواهیم زد .

بر خوابهایم ردی از تعبیر بگذار با هر عبور از آینه ، تکثیر بگذار لطفی کن و چشم از زمین بردار و برخیز خاک کویر سخت را دلگیر، بگذار آرامشت را در بیابانها رها کن وقت ترنم شد، بخوان؛ تکبیر بگذار سمت ترک ‌های نمک ، گودال گودال  زیر گلوی تشنه‌ ام شمشیر بگذار اینجا سرابی نیست ،                          خون؛                                 سرتابه ‌سرخون جای تمام لخته ‌ها تصویر بگذار تصویر در تصویر، تا آنسوی آتش ، از پاره           پاره                  پاره‌ ات                             زنجیر بگذار ای کاش می ‌شد ... ای کاش می ‌شد برایت از ارغوان می‌ نوشتم از انتشار سپیده ، از سایبان می ‌نوشتم از برکه ‌، از عطر بیشه ، از کوچه ‌باغ همیشه از امتداد لطیف رنگین ‌کمان می‌نوشتم از یاسمن، بوی باران، از آبشار دم صبح ، از جنگل سمت ساحل تا بیکران می ‌نوشتم من چارده قرن نوری از ظهر تو دور ماندم اینجا که "شمس" و " فلق" را با خیزران می‌نوشتم رقص جنون داشت آتش بر شور امواج دریا تا واژه‌ " العطش " را بر بادبان می ‌نوشتم انگار دلتنگی ‌ام را باید به چاهی بگویم ای ‌کاش می ‌شد برایت از کوفیان می ‌نوشتم منبع : خبرگزاری مهر - گروه فرهنگ و ادب