یا مهدی ادرکنی

 

                                          

 

 

چه   شود  به  چهره  زرد  من  نظرى  براى  خدا  کنى؟

که  اگر  کنى  همه  درد  من  به  یکى  نظاره  دوا iiکنى

تو  شَهى و کشور جان تو را تو مَهى و جان جهان تو iiرا

ز  رَه  کرم  چه  زیان  تو  را  که  نظر  به  حال گدا iiکنى؟

ز  تو  گر  تفقد  و  گر  ستم  بود  آن  عنایت  و  این iiکرم

همه از تو خوش بود اى صنم چه جفا کنى چه وفا کنى

تو کمان کشیده و در کمین که زنى به تیرم و من غمین

همه  ى  غمم  بود  از  همین  که  خدا نکرده جفا iiکنى

تو  که  «هاتف» از برش این زمان روى از ملامت iiبیکران

قدمى  نرفته  ز  کوى  وى  نظر  از  چه سوى قفا iiکنى؟